“Zie je hier ergens troep slingeren? Dat bedoel ik. Het Avantis College is een heel nette, schone school. Iets waar ik ontzettend trots op ben. Is er wat kapot, dan kun je ervan uitgaan dat het binnen 24 uur gerepareerd is. Van onderhoud tot schilderwerk: als conciërge heb je uiteenlopende taken en ben je de hele dag in de weer. Eigenlijk regel ik alles wat rondom en binnen de school nodig is. Zo ook de eindexamenviering en het gala. Geen feest zonder Gerrie!”

Mooiste beroep van de wereld
“Al die taken doe ik natuurlijk niet alleen. Samen met mijn collega’s verdelen we de werkzaamheden en springen we bij waar nodig is. Vooraf weet je niet wat de dag gaat brengen. Als de eerste sneeuw valt en het glad is, ben je het eerste uur bezig met pleisters plakken. Op een ander moment krijgt een docent een digibord niet aan de praat of moet je enkele laatkomers opvangen. Wat er zich ook voordoet; ik mag zelf bepalen hoe ik mijn werk invul. Conciërge is voor mij het mooiste beroep van de wereld.”

Wederzijds respect
“De meeste leerlingen ken ik bij naam of sowieso van gezicht. Bij binnenkomst zie ik al aan hun ogen of het een leuke of moeilijke dag gaat worden. Soms ga ik dan even een gesprekje aan. Hoe goed mijn band ook is; ik ben wel een beetje van de oude stempel. Ze mogen me Gerrie noemen, maar het is wel ‘u’, niet ‘jou’ en ‘jij’. Respect dwing je af en moet altijd wederzijds zijn. Dat geldt niet alleen voor leerlingen, maar ook voor docenten. Als ik merk dat het een bende is in een lokaal, dan spreek ik ze daarop aan. Samen zijn we verantwoordelijk voor onze school.”

Opvoeden
“Als ik een kantinedienst draai, zeg ik nooit tegen een leerling: ‘pak dit blikje op en doe het in de vuilnisbak, anders heb je probleem.’ Ik vraag het eerst vriendelijk. Als dat niet werkt, loop ik met een prullenbak naar diegene toe: ‘vriend, gooi het er even in.’ Dan lijdt hij geen gezichtsverlies, maar is het blikje wel opgeruimd. Later neem ik die leerling dan wel apart en probeer ik hem een beetje op te voeden: ‘zo gaan we hier toch niet met elkaar om?’ Sommigen denken dat onze schoonmakers er zijn om hun boterhamzakje op te rapen. Dacht het niet; dat doe je gewoon zelf.”

Hart van de school
“Het klinkt misschien een beetje onhandig, maar het is niet onaardig bedoeld; een directie kun je best een dag missen. Maar als de conciërge uitvalt, zijn de rapen gaar! Het koffiezetapparaat werkt dan niet, leerlingen worden niet opgevangen en ga zo maar door. De conciërge is het hart van de school. Je bent een heel belangrijke schakel; ook voor de kinderen. Ik realiseer me dat misschien nog wel het meest tijdens de diploma-uitreikingen. Dan komen er geregeld leerlingen naar me toe, om me te bedanken voor de afgelopen vier jaar. Ze herinneren zich feilloos de momenten dat ik ze heb gematst of een luisterend oor bood. Als ze me dan de hand schudden, houd ik het niet altijd droog hoor.”  

“Mijn baan matcht aan alle kanten! Ik heb fijne collega’s, werk met toffe leerlingen en houd van mijn vak. Wat wil je nog meer? Al tijdens mijn stage merkte ik dat ik een klik had met vmbo-leerlingen. Ze zijn praktisch ingesteld en willen vooral veel doen. Dat zie je ook terug in mijn gymlessen. Ze houden ervan om te bewegen en lekker bezig te zijn. Als ze de sportzaal binnenlopen, maak ik altijd eerst even contact. Gewoon een simpel praatje; even voelen hoe het met ze is. Je bouwt echt een band met ze op. Zelfs als ze van school af zijn, komen ze nog weleens langs om te kletsen. Je voelt ook een connectie tussen de leerlingen onderling. De sfeer is gewoon goed.”

Elke leerling is anders
“Naast het geven van bewegingsonderwijs, ben ik ook mentor. Die combinatie is leuk. Als mentor heb ik nog meer persoonlijk contact met leerlingen. Door ze te coachen en te begeleiden, heb je echt het gevoel dat je iets voor ze kunt doen. Ze iets kunt meegeven. Ik heb nu bijvoorbeeld een leerling die aan puberen is. Hij kan daardoor wat stellig zijn naar anderen. Dat bespreek ik dan met hem. Dat je in plaats van ‘het is zo’ soms ook kunt zeggen ‘ik vind dat zo’. Klein verschil, groot effect. Weer een andere leerling heeft juist wat meer zelfvertrouwen nodig. Elke leerling is anders en elke klas is anders, waardoor ook elk lesuur anders verloopt. Dat maakt het onderwijs zo boeiend.”

Leskaarten ontwikkeld
“Ik wil ernaartoe dat leerlingen tijdens mijn lessen zelfstandiger aan de slag kunnen. Anders ben ik de hele tijd aan het zenden. Het is toch veel leuker dat ze eigenaarschap krijgen over bepaalde lesonderdelen? Om dat te stimuleren, heb ik leskaarten ontwikkeld. Op die manier kunnen ze zelf een bepaalde sport verkennen. Neem bijvoorbeeld honkbal en softbal. Die sporten komen elk schooljaar aan bod, maar je wilt wel dat er een duidelijke opbouw in zit. Met deze leskaarten kunnen we per sport en per jaar leerdoelen uitzetten. Bij Technisch College Velsen krijg je alle ruimte om nieuwe methodiek te ontwikkelen en eigen ideeën en suggesties in te brengen. Dat werkt heel plezierig.”