Irene Huiberts

“Het leuke van werken met vmbo-leerlingen? ‘What you see is what you get’. Het vmbo is heel puur. Zodra ik mijn hart openstel en een stukje van mezelf geef, dan voelen kinderen dat. Ineens heb ik dan gesprekken over hun thuissituatie en waar ze tegenaan lopen, maar vertellen ze me ook dat ze verliefd zijn. Je gaat hier echt een relatie aan met leerlingen!”

Grenzen aangeven
“Ik werk nog niet zo lang bij het Vellesan College, dus dan gaan ze je natuurlijk ook uittesten. Zo begonnen drie meiden me laatst een beetje uit te dagen. Ik nam ze apart en ging het gesprek met ze aan. ‘Waarom doen jullie zo?’ Stilte. Ik gaf aan dat ik het wel wist. ‘Ik ben nieuw, dus jullie willen me uitdagen. Kijken hoe ver jullie kunnen gaan’. Ik vertelde erbij dat ik ze begreep, want ik ben zelf ook jong en puber geweest. Tegelijkertijd gaf ik ook mijn grenzen aan. Tot hier en niet verder. Dat gesprek verliep in eerste instantie wat stug, maar na verloop van tijd keken ze me aan met een grote grijns en vertelden ze me dat ze het een fijn gesprek vonden. Op dat moment is het ijs gebroken en kun je in de klas weer door met lesgeven.”

Feedback
“Dagelijks heb ik zo’n 24 pubers voor me, waarmee ik graag een goede band opbouw. Tegelijkertijd wil ik duidelijke afspraken met ze maken en aangeven wat ik van hen verwacht. Maar ik ben ook minstens zo nieuwsgierig naar wat zij van mij verwachten en wat ik beter kan doen in de les. Dat gesprek ga ik dan aan. Wat volgt is heel waardevolle feedback, want leerlingen weten dondersgoed waar een goede docent aan moet voldoen. Als mijn les niet goed loopt, doordat ik niet echt ‘aansta’ of slecht voorbereid ben, dan merken ze dat en krijg ik dat te horen. Dat mag ook; het houdt me scherp.”

Medeverantwoordelijk
“Leerlingen doen altijd alsof ze geen regels willen, maar dat is helemaal niet zo. Want op het moment dat ik niet consequent en duidelijk ben, weet niemand meer waar die aan toe is. Met regels creëer je meer veiligheid in de klas. Dat beamen ze ook. Zolang je maar beargumenteert waarom je de dingen doet zoals je ze doet, krijg je vanzelf begrip. Als een leerling de hele tijd met zijn pen zit te tikken in de klas, heb ik daar last van. Maar als ik er last van heb, dan ben ik vast niet de enige. Dan leg ik uit dat we één team zijn en het met elkaar moeten doen. Ik maak ze medeverantwoordelijk voor de sfeer in de klas. Dat werkt.”

Oorzaak en gevolg
“Het gaat op onze school niet alleen om kennisoverdracht, maar ook over hoe leerlingen zich staande moeten houden in deze maatschappij. Een leerling die altijd maar te laat kwam, vroeg ik: ‘hoe belangrijk vind je het om op tijd te komen? Niet hè? Maar als je straks op je werk komt, heb je een groot probleem als je steeds te laat komt’. Veel leerlingen zijn nog niet bezig met ‘later’. Ook nadenken over oorzaak en gevolg is soms nog lastig. Daar wil ik ze bij helpen, zodat ze ook na hun schoolperiode verder kunnen.” 

Beroepshouding
“Bij een vak als zorg en welzijn gaat het niet alleen om theoretische en praktische kennis, maar ook om het aanleren van een bepaalde beroepshouding. Als je iemand vanuit een bed in een rolstoel helpt, dan doe je dat allereerst met beleid. En nog belangrijker; je gaat meteen even een gesprek aan met de cliënt. Als leerlingen straks in de zorg aan de slag gaan, moeten ze ervan doordrongen zijn dat ze met mensen werken en niet met dingen.” 

Luisterend oor
“Na al die jaren in het onderwijs, weet ik dat als een kind vervelend reageert, dat niet persoonlijk bedoeld is. Er is vaak een reden waarom een leerling niet tot leren komt. Als je sommige verhalen van leerlingen hoort, dan ben ik soms echt onder de indruk dat ze überhaupt op school verschijnen. Het is niet niks wat sommigen voor hun kiezen krijgen. Als ik wat voor ze kan betekenen en een luisterend oor kan bieden, haal ik daar veel voldoening uit. Ik krijg dat ook terug van mijn mentorklas: ‘u luistert echt naar ons’. Leerlingen willen gezien worden en dat verdienen ze ook. Ieder kind is anders en leert anders. Dat maakt het vmbo-onderwijs zo bijzonder.”